tayyeb

اولین گناهمان فراموشی گناهانمان است! اولین خطایمان صغیره فرض کردن گناهانمان است! اوّلین نابخشودنی مان این است که خود را منزه از برخی گناهان می دانیم!
کدام گناه در پیشگاه الهی صغیره است؟ چنین می اندیشیم که اگر این گناه را در مقابل خداوند انجام دهیم، مرتکب خطای بزرگی نشده ایم؟ اینکه خود اوّلین گناه است!
ازآن رو هیچ گناهی را نمی توان صغیره نامید که تمامی گناهان در پیشگاه خداوند، شدید و سخت هستند! نباید به کوچکی گناهی نگریست، بلکه باید در این تأمل نمود که چه کسی را نافرمانی نموده ایم. به راستی اگر خداوند را باور داشته باشیم، کدامین گناه ضغیره است؟ مگر نفرمودند:« اصرار بر گناهی باشد دیگر آن گناه، صغیره نیست» و توضیح فرمودند: « اصرار بر گناه این است که نسبت به گناه، لاابالی شده، پس از انجامش، توبه از آن را لازم نشمردیم.»
اصرار بر گناه است اگر گناهی کرده، دوبار آن را مرتکب شویم در حالی که هنوز از گناه قبلی پشیمان نشده و توبه نکرده باشیم. در این صورت دیگر گناه، صغیره نخواهد بود. هر گناهی در مقابل خداوند متعال، آفریننده زمین و زمان،کبیره است.

برگرفته از  کتاب شب های بی قراری،سید محمد بنی هاشمی،ص 15 و 16.